Van Clifden naar Dublin

Na een gezellige babbel met onze lieve gastvrouw verlieten we beautiful Connemara.

Eens Galway voorbij veranderde het landschap. Het was nog steeds groen, maar geen bergen of heuvels en geen zee. Jan heeft vandaag dwars door Ierland gereden, helemaal vanuit het westen naar het oosten. Onze bedoeling was om halverwege te stoppen aan de ruïnes van een groot Keltisch klooster, maar in de gids had ik nog een piepkleine kathedraal ontdekt die een juweeltje werd genoemd. Op de Michelinkaart leek dat zo goed als op de weg die we moesten volgen. In de praktijk zijn we twee keer gaan vragen waar we Clonfert Cathedral konden vinden. Net toen Jan zich afvroeg hoe lang we nog tijd hadden om te zoeken, zagen we het kleine kathedraaltje staan. De steenkappers die de inkompoort hebben gemaakt, waren echte kunstenaars. Mensenhoofden en dierenkopjes, plantmotieven en heiligenbeelden, sommige heel verweerd, andere nog in verbazingwekkend goede staat versieren het geheel. Binnen hoorden we geritsel en geklik. Op de balken van het houten plafond zaten tientallen vleermuizen. De kathedraal werd gebouwd door Saint Brendan. Over hem en zijn groep monniken bestaan een heel aantal Middeleeuwse geschriften in verschillende talen. De teksten beschrijven zijn reisavonturen die hem lang voor Columbus tot in Amerika zouden gebracht hebben. Avontuurlijk aangelegde historici bouwden een boot volgens middeleeuws plan en legden de route die Saint Brendan volgde, perfect af. Amerika zou dus 900 jaar eerder ontdekt zijn dan meestal aangenomen.

Via smalle wegen bereikten we 20 minuten later Clonmacnoise, een idyllische site gelegen aan de Shannon. De hoogkruisen die buiten staan zijn kopieën, de originele worden vlakbij in het bezoekerscentrum bewaard. Ze zijn volledig gereinigd zodat je alle taferelen van de bijbel die erin uitgehouwen zijn, heel goed kan bekijken. In de achtergrond stroomt traag de Shannon omzoomd door groen. De grijs verweerde Ierse kruisen en rondtorens stralen een serene sfeer uit tegen een achtergrond van een met wolken gevulde hemel. In de middeleeuwen zal het er veel drukker geweest zijn. Toen stonden er nog een ruim aantal houten hutten waar er grote bedrijvigheid heerste.

Jan is vlot naar Dublin gereden. Onze B&B valt reuze mee. Het is een karaktervol rood bakstenen huis met een enorme inkomhal en mooie trapzaal. Het interieur is zeer verzorgd. De meeste muren zijn groen geschilderd, de hoge plafonds zacht wit. We werden onthaald door een gastheer met de allures van een butler. Hij gaf ons het adreskaartje van onze B&B. Hij verzekerde ons dat we een voorkeurbehandeling zouden krijgen als we het zouden tonen. Hij kreeg gelijk.

Op zijn aanraden aten we in restaurant O’Connels. De eigenaar maakte na onze heerlijke maaltijd een babbeltje met ons en bood ons een gratis Irish Coffee aan. Voor Jan was dat een onverwachte meevaller omdat hij toch niet meer moest rijden. Voor mij werd het een thee want ik houd niet van koffie en nog minder van whiskey.

De restauranteigenaar leerde zijn stiel in de Hilton van Brussel gelegen op de Rue Waterloo. We vermoeden dat hij daar zijn gezellige vrouw uit Charleroi heeft leren kennen. Zij is ook nog een babbeltje met ons komen maken. Minstens 10 keer per jaar neemt ze het vliegtuig naar ons Belgenlandje om er haar moeder te bezoeken die in een klein dorpje woont op 10 minuten rijden van Charleroi airport.

Morgen gaan we op zoek naar Molly Malone in Dublin Fair City. Vandaag ben ik blij dat we buiten de stad verblijven in een rustige straat vol groene bomen, dan is de schok niet te groot na ons lange verblijf in landelijke gebieden.