Langs de zee

Vanmorgen afscheid genomen van Margaret en Eamonn. Op hun aanraden zijn we afgeweken van ons oorspronkelijk programma en hebben we het schiereiland Hook bezocht. Op het uiterste puntje staat een robuuste vuurtoren die gebouwd is in de twaalfde eeuw en nog steeds gebruikt wordt. De omgeving is prachtig. Terwijl we op de rotsen rond de vuurtoren wandelden, zagen we een zeehond die regelmatig met zijn grappig kopje boven water kwam. Helemaal gerust voelde ik me niet op die rotsen want af en toe kon je een luid donderend geborrel horen van golven die hun weg hadden gevonden in uitgesleten holtes onder de rotsen. De borden waarschuwden voor het gevaar van ‘blowholes’. Of we nu echt boven zo een blowhole gelopen hebben, denk ik wel niet.

Langs een groene route reden we terug richting Noorden. We stopten even in Duncannon, een dorpje aan een baai. De plaatselijke pub ‘The Strand Tavern’ heeft een prachtige houten toog, helemaal gemaakt van wrakhout van een Amerikaans schip dat in 1888 vanuit San Francisco op weg naar Liverpool voor de kust van Ierland met man en muis is vergaan. We hebben er zeer lekker gegeten op het terras met zicht op zee. We moesten even geduld oefenen want de vers gevangen vis moest nog gekuist worden.

Met goed gevulde maag reden we naar een veerbootje dat onze weg naar Waterford behoorlijk verkortte. Onze GPS laat het vaak afweten, maar omdat ze zo schattig zei: “Neem hier de veerboot”, kunnen we er niet kwaad op zijn.

Waterford is een stad met een heel aantrekkelijke boulevard waar ook het Waterford Crystal bezoekerscentrum gelegen is. Het weer was te mooi om daar binnen te gaan. We hebben netjes onze wandeling afgewerkt en zijn heel de tijd buiten gebleven.

Langs een toeristische kustroute reden we naar Ardmore waar de hoogste roundtower van Ierland te vinden is. De toren hoort bij de restanten van een middeleeuws klooster, maar is zelf nog volledig intact. Je kan er enkel in als je een lange ladder bij hebt. Dat was een trucje van de slimme monniken om zichzelf en hun kunstschatten te beschermen tegen de Vikingen. De plaatselijke bewoners gebruiken het terrein nog als begraafplaats. We hebben even gewacht tot een oudere vrouw met haar dochter en kleinzoon het kerkhof verlieten vooraleer foto’s te nemen.

Het is vandaag onze dierendag want vlak voor onze auto wandelde een grote vos op zijn gemakje de baan over.

Jan had graag gepicknickt aan de baai van Ardmore, maar we besloten toch om nog wat verder te rijden naar Youghal, een vissersstadje. Op een bankje met zicht op dobberende bootjes en de voorbijgangers hebben we lekker gesmuld. Is het de zeelucht, het vakantiegevoel of zijn de Ierse producten echt veel lekkerder dan wat je bij ons kan kopen?

Vanuit Youghal was het nog een uurtje rijden naar Kinsale. Plots ontdekte ik dat we eigenlijk hadden moeten bellen naar onze B&B als we na zes uur aankwamen. Onze GSM bracht geen oplossing, we hoorden enkel een antwoordapparaat. Spannend… Gelukkig was de gastvrouw wel thuis toen we hier om iets na negen uur wat zenuwachtig aankwamen.

Morgen verkennen we Kinsale en omgeving.